ابو حمزه ثمالی می گوید :
امام سجاد (ع) را دیدم که در حال نماز ،
عبا از دوش مبارکش افتاد و توجهی نداشت ،
وقتی که دلیل آن را پرسیدم فرمود :
« وای بر تو ! آیا می دانی که در حضور چه کسی بودم ؟
همانا از بنده ای نماز پذیرفته نمی شود
مگر آن مقدار که توجه قلبی دارد . »
بچه های امام سجاد(ع) سعی می کردند
وقتی که حضرت مشغول نماز شد شروع به بازی کنند ،
آنها می گفتند وقتی حضرت نماز را شروع کرد
دیگر متوجه ما نیست و ما آزادیم
هرچه بخواهیم سر وصدا کنیم .